Chennai 2013
Aug 10-11, Ideal Beach Resorts, Mamallapuram
வணக்கம்.
அம்மாடி, நாம் கல்லூரி மாணவர்களாகி 25 ஆண்டுகள் நிறைவு பெறுகிறது. நம் பிள்ளைகளே பலர் கல்லூரி மாணவர்கள் ஆகி விட்டனர். பிள்ளைகளோடு பார்க்கும் போது மட்டுமே, நமக்கு வயதானது தெரிகிறது. (மற்றசமயங்களில் இல்லைதானே!)
இந்த வெள்ளி விழா நிகழ்வுகளில் கலந்து கொள்ள வெகுவாகத் திரண்டுவந்த என் இனிய வகுப்பு தோழர்களை வருகவென அன்புடன் -- வரவேற்கிறேன்.
மூன்று கண்டங்களில் இருந்தும் வந்து உத்வேகத்துடன் கலந்து கொள்ளும் உங்களை கண்டு மகிழ்கிறேன். இந்த விழாவின் துவக்கப் பொறி 09. 08. 2008 அன்று நம் 20-ம் ஆண்டு விழாவில் - மாமல்லபுரத்தில் உருவானது. அதை ஊதிப் பெரிதாக்கி பெரு நெருப்பாக்கினோம்.
இந்த June 30 வரையிலும் இந்த Souvenir க்கான முயற்சி எவரிடமும் இல்லை . நான் அனுப்பிய மின் அஞ்சலுக்கு Photo அனுப்பியது கிருஷ்ணன், நிக்கத் இருவர் மட்டுமே. இந்த Souvenir முயற்சியை விட்டுவிடலாம் என்று முடிவுகட்டிவிட்டேன். உடன் எனக்கு தொலைபேசி “உன்னால் முடியும்” செய் இன்னும் ஒரு மாத காலம் உள்ளது என்று தூண்டியவன் ஜெகதீசன். Souvenir க்கு மொத்த பட்ஜெட் 1 லட்சம் தாண்டுமே! எனத் தயங்கியபோது வேண்டிய பணம் நான் தருகிறேன் என்று ஊக்கம் தந்தவன் மாமன் ஆனந்த்.
இந்த வெள்ளிவிழா மலரை ஜெகதீசனுக்கும் ஆனந்துக்கும் சமர்ப்பிக்கிறேன்.
இந்த SJM- க்கான பரிசுப்பை (Reunion Kit) சிறப்பாக இருக்க வேண்டும். எனத் தூண்டி அதை ஆவலுடன் நிறைவேற்றிய அருளுக்கு நன்றி.
This Meet Will not be possible without the untiring efforts of Mubarak Basha, Jegadeesan, Ravi Ganesh, Senthil, John and the active participation of all friends.
All good wishes for the Years ahead - may they be many, and may they be filled with peace, joy and love.
I submit the meet to our beloved Thirukarthikeyan, Aparna Reddy, Shenbagavalli & Thamarai.
அன்புடன் கண்ணன்
சிறு பொறியாய் இருந்தோம் சீறும் தீப்பிளம்பாய் மாற்றினாய் நாராய் கிழிந்து கிடந்தோம் நல்வினையாய் மாற்றினாய்
வெறும் எறும்புப் புற்றாய் இருந்தோம், வெள்ளி மலையாய் மாற்றினாய் சொட்டும் நீர்த்துளியாய் இருந்தோம் செழிப்பான நீருற்றாய் மாற்றினாய்
உதிர்ந்த சிறகாய் இருந்தோம் உயரிய பதாகையாய் மாற்றினாய் கந்தல் துணிதான் கட்டியிருந்தோம் மணி மகுடம் சூற்றி மன்னர்களாய் மாற்றினாய்
அரசு ஸ்டான்லி மருத்துவக் கல்லூரி சென்னை..
வெறும் விதைகளாய் பூமியில் இருந்தோம் வீரியமான ஆலவிருட்சமாய் மாற்றினாய் மாற்றங்கள் பல தந்த மாதாவே மண்டியிடுகிறோம் நன்றி மலர்களாய்
காணிக்கையாய் காலம் முழுவதும் புகழ் பரப்புவோம்.
செந்தில், சேலம்
மொட்டையடித்து வரவேற்ற ஸ்டான்லி
நெருக்கத்தை உண்டாக்க
Ragging செய்த சீனியர்கள்
படிக்க மறுத்த போது
தோள் கொடுத்த தோழர்கள்
தெரிந்து கொள்ள வேண்டியதை
தெளிவாக்கிய ஆசான்கள்
என்னைவைத்துக் கற்றுக்கொள் என்று
உடல் கொடுத்த நல் மனிதர்கள்
ஒருகோலும் போடா விட்டாலும்
ஹாக்கி மட்டையுடன்
கம்பீர நடைபோட்ட Ladies Hostel
யாரெல்லாம் படிக்கிறார்கள் என்று மட்டுமே
பார்க்கச் சென்ற Library
Surgeon என்று அழைக்கப்பட்ட
Hair Stylist.
உடம்பில் ஊறிப்போன
Ghee Rice, Chilli Chicken, Combo
100% Ignorance ஐ வெளிப்படுத்திய Viva
Communism நிலைநாட்டிய Exam Hall
படித்துமுடித்த பிறகும் காலி செய்ய மனம் கொடுக்காத
Mens Hostel
மறக்கமுடியவில்லையே உன்னை ஸ்டான்லி
உன்னிடம் கற்றது மருத்துவம்
உன்னால் நான் பெற்றேன் மகத்துவம்.
முபாரக் பாஷா
நெஞ்சில் புதைந்த நினைவுகள் எல்லாம் ஞாபகம் வருதே
ஸ்டான்லியில் இடம் கிடைத்ததும் ஆகாயத்தில் பறந்தது
முதல் நாள் காலேஜில் பலப் பல புதுமுகங்களைப் பார்த்து சந்தோசப்பட்டது.
மிக குறைந்த ரேகிங்க்கு பயந்து பதுங்கிப் பதுங்கி வகுப்புக்குச் சென்றது.
நுழைந்ததும் Strike என கேள்விப்பட்டு ஆச்சரியப்பட்டது
எல்லாம் ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே ...
Anatomy வகுப்பில் dissection தொடர்ந்து காய்ச்ச லில் கிடந்தது
Physiologyil Guyton நூலை தூக்கமுடியாமல் தூக்கியது
Pharmacologyil மக்கடிக்க முடியாமல் திணறியது
Biochemistryil ஸ்வீட்டி மேடமின் ஸ்வீட்டான வாய்ஸ்
எல்லாம் ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே...
முதலில் தொட்ட Patient முதலில் எடுத்த Patient history
முதலில் போட்ட ஊசி (பாவம் Patient) முதலில் குத்திய IV
முதலில் செய்த நைட் duty முதலில் பார்த்த அறுவைச் சிகிச்சை
முதலில் போட்ட தையல் முதலில் டெலிவரி செய்த குழந்தை
எல்லாம் ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே...
இறுதி வருட hostel வாழ்க்கை
படிக்க அதிகாலை எழுந்து டீ, பிஸ்கட்ஸ் சாப்பிட்டு மீண்டும் தூங்கியது
மெஸ்சில் தினம் சாப்பாடு hostel day -யில் ஸ்பெஷல் சாப்பாடு
வார்டன் வீட்டைத் தாண்டும் போது மௌனம்
Mens hostel தாண்டும் போது கிடைத்த கமென்ட்ஸ்
அவ்வப்போது Class கட் செய்து தோழிகளோடு சினிமா
எல்லாம் ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே...
பெயரின் வரிசையில் அமர்ந்ததால் ஐந்தாறு பேர் மட்டுமே தெரியும்
முதலில் மாமல்லபுரம் மற்றும் ஊட்டி சென்றபோது விரிந்தன நமது சிறகுகள்
குழுமணாலியின் குளுமை கொடுத்தது இன்னும் பல நண்பர்களை
கணினி காலமோ இதை இன்னும் பல மடங்கு பரவச் செய்தது
Air mail பேப்பரில் லெட்டர் போட்டு Landline Phone இல்
ஒரு சிலரோடு மட்டுமே பேசிய காலம் போய்
மொபைல், முகநூல், இணையதளம் மூலம் விரிந்தது நம் வானம்.
அதில் ஒரு வானவில்லாய் இந்த வெள்ளிவிழா Reunion
காலம் மாறினாலும் வாழும்முறை மாறினாலும்
வருடங்கள் பல கடந்தாலும் புது உறவுகள் பல கிடைத்தாலும்
பசுமையான ஸ்டான்லி நினைவுகள் என்றென்றும்
ஞாபகம் வருதே ஞாபகம் வருதே...
அன்னபூரணி
You give life a serene flow, make it healthy from head to toe;
You give ego a mighty blow, make me a chirpy little dove;
You make me take a terrific vow, never behind the senses should i go;
You give connection to God's tow; make it known where to bow;
You give the sense of what to sow, not to care how much to mow;
You give the time to go slow, always to live in the now;
You are everything I know the greatest,my dear Love.
S.Prakash (Erottan)
Robbins Pathologic Basis of Disease - One of my favorite books as a medical student with its ever fascinating descriptions of everything that happens inside the body, manifesting as what we call a disease. What a difference in the way I understood pathology in its real essence between the release of the 6th and 8th editions!
Although the book weighed a ton, I carried it with the utmost of care, hugging on to the four of them - sometimes Stanley (Robbins), many a times Vinay (Kumar) and occasionally Ramzi (Cotran) and Tucker (Collins). They would exhilarate at the sights and sounds of the ever bustling Ladies Carriage of the Electric Train. Loaded with mind blowing amount of theoretical knowledge required to ace the pathology exam, I and my friends entered the gloomy and nauseatingly formalinised pathology lab to review the slides for the upcoming practical exams that would culminate our 3rd year requirements
With great enthusiasm, each one of us looked down the single eyepiece, squinting and straining every retinal nerve fiber, trying to figure out what in the world are we looking at! It was absolutely pretty no doubts, but beyond the appreciation for color and beauty of every section, we were clueless. The ingenious mind would not give up. We came up with this brilliant idea - what if we are not able to identify a damn thing looking through the microscope? We can always look for outside help. There's always a clue left on the slide. Believe it or not-our handbooks were filled with notes on how the slide looked in its physical shape bearing the various cracks, marks and those unusual spots. Each one of us turned into this super spy with an eye for every minute detail on the periphery of the slide - clues left by the preparing technician while placing the cover slip on the section, with every variation in the angle pointing towards a diagnosis - appendicitis, adenocarcinoma, sebaceous cyst or an abscess. We were pretty happy with our preparation for the practicals given our keen sense of observation and note taking skills on the external aspect of each slide, that all those pink and blue stains became immaterial
Gleaming with confidence at my ability to analyze and recollect all the physical imperfections on the slide for every given pathological section, I felt I could crack this exam without even looking down the lens. To my utter disbelief, most if not all the slides that were kept out for review, were replaced by a 02 new set of exam slides. Panic bells started ringing in my head... What do I do? Where do I look for? Time was running out. I still did not feel like looking down the microscope to come up with some kind of a diagnosis. I turned around and a daring thought sprung up my desperate brain. I looked around and there was this invigilator, one of our Assistant Professors in Pathology. Bang, I was lucky to have this god send savior. I got answers for 5 of the slides. It was simple...All I had to do was ask this assistant who was more than happy to disclose the answers. Cool, I wrote them down and was done with the exam. passed with flying colors.
After years of training in Anatomic Pathology, every time I sit down with a slide, I instinctively begin my foremost investigation, admiring the external graffiti made by the master artists named Mr. Hematoxylin and Mrs. Eosin, (affectionately called H & E) before I get on with a diligent study of this vast land of purple pink that has baffled me over the years. But today, I'm absolutely enthralled at the amazing hidden details that can be deciphered by just looking down the eyepiece and playing around in this lush field of cellular tissue. Time to make the call for the FINAL DIAGNOSIS. What lies beneath that cover slip - a whole world of sheer delight. It has been a treat for the eye.